زندان زیبایی

 بازهم آرامشم آتش گرفت

                                                            بازهم اندیشه ام خوابش گرفت

بازهم بند هوس هایم گسست

                                                            ظرف روحم باز افتاد و شکست

لذت این زندگانی ، ابتر است

                                                            آتشی در زیر این خاکستر است 

کاش می شد سینه را آزاد کرد

                                                            خانه دل را ز عشق آباد کرد

کاش می شد از علایق کنده شد

                                                            لحظه هایی هم ، خدا را بنده شد

دارا و سارا

هنگام جنگ دادیم صدها هزار دارا
                                                          شد کوچه های ایران مشکین ز اشک سارا


سارا لباس پوشید ، با جبهه ها عجین شد

                                                          در فکه و شلمچه ، دارا به روی مین شد

چندین هزار دارا ، بسته به سر ، سربند

                                                          یا تکه تکه گشتند یا که اسیر و در بند

سارای دیگری در ، مهران شده شهیده

                                                          دارا کجاست؟ او در ، اروند آرمیده

دوخته هزار سارا چشمی به حلقه ی در

                                                          از یک طرف و دیگر چشمی به خون دل ، تر

سارا سؤال می کرد ، دارا کجاست اکنون ؟